Ο Γιώργος Παπαδάτος στα πλαίσια του Potential Project παρουσιάζει την εγκατάσταση Stages for Minor Actions.
Κανείς δεν έχει ζήσει ποτέ στο παρελθόν. Κανείς δε θα ζήσει ποτέ στο μέλλον. Το παρόν είναι η μορφή όλης της ζωής.
Με αυτό τον αφορισμό συνοψίζει ο Α60 στο Alphaville του Jean-Luc Godard την κυριαρχία της ολοκληρωτικής εξουσίας μέσω της αποϊστορικοποίησης, της απώλειας της δυνατότητας οργάνωσης του παρελθόντος και του μέλλοντος.
Είναι ο τρόπος με τον οποίο εδραιώνεται η επιβολή και ηγεμονία στη στέρεη κατά τον Baumann νεωτερικότητα.
Η στέρεη νεωτερικότητα δεν εμπεριέχει την ενδεχομενικότητα, οραματίζεται μόνο τελικές λύσεις. Στην περίπτωση του Alphaville η τελική λύση είναι βέβαια θετική με τον θρίαμβο της ποίησης.
Στην ρευστή νεωτερικότητα αντίθετα, το παρόν είναι ένα μεσοδιάστημα και ο καθορισμός των σχέσεων εξουσίας μία διαρκής διαπραγμάτευση, μία διαρκής αποτυχία και ταυτόχρονα διαρκής επιδίωξη. Με αυτή την αφετηρία η εγκατάσταση διαπραγματεύεται την έννοια του χωρικού-χρονικού μεσοδιαστήματος.
Το Stages for minor actions είναι ένα πρόσφατο “κεφάλαιο” του εν-εξελίξει πρότζεκτ Σημειώσεις για ένα μεταβατικό μνημείο (2012- ) που ξεκίνησε με μια συνεργασία με τους Société Réaliste. Ο βασικός του νοηματικός άξονας διερευνά τα συστατικά που συνθέτουν την έννοια ενός μνημείου ως δήλωση εξουσίας. Επιδιώκει την ελαχιστοποίηση και υπονόμευση τους, εστιάζοντας στην οξύμωρη σχέση των εννοιών μετάβαση-μνημείο.
Χωρικά υλοποιείται μέσω site specific εγκαταστάσεων που αποτελούνται από θραύσματα, τυχαία ευρήματα, φωτογραφίες και κείμενα που οργανώνονται σε ευέλικτες και ασταθείς δομές που λειτουργούν αρθρωτά. Σε κάθε νέα συναρμογή τους ανασυντίθεται αποσπασματικά και η μνήμη της προηγούμενης, σχολιάζοντας έτσι την ιστορία σαν μια διαρκή κατασκευή.
Σε αυτή την εκδοχή του πρότζεκτ τα «μεταβατικά μνημεία» είναι σκηνές (stages), χρησιμοποιώντας τη διττή σημασία της λέξης στα αγγλικά (πλατφόρμα επιτέλεσης) και (επεισόδιο- στάδιο μιας διαδικασίας).
Συνοδεύονται από οπτικές οδηγίες που έχουν το ρόλο ατελών, υπαινικτικών scores, σεναρίων για ενδεχόμενη (ή μη) δράση.
Η τελική μορφή των εγκαταστάσεων είναι λοιπόν υπό διαπραγμάτευση μέχρι την τελική θέαση τους αλλά και στη διάρκεια της έκθεσης, σε μια απόπειρα να διερευνήσουν τον ενδιάμεσο χώρο, το χώρο της μετάβασης που ανοίγει η σύγκρουση, και ο οποίος συνιστά ο ίδιος ένα μνημείο του εαυτού του σε διαρκές γίγνεσθαι.
…….
Φωτογράφηση: Guram Chachanidze